Vit liva í eini tíð, har broytt viðurskifti í altjóða politikki og kríggið í Ukraina í stóran mun ávirka trygdarpolitisku støðuna í Norðurlondum, m.a. orsaka av okkara geopolitisku staðseting. Men hvussu skilir tíðin, vit liva í dag, seg frá tíðini eftir 2. heimsbardaga og undir kalda krígnum? Hví gjørdust Svøríki og Finnland ikki limir í NATO fyrr enn í 2024, tá Danmark, Noreg og Ísland hava verið limir síðan 1949? Og hvørir líkleikar og munir eru á mátanum hvussu fólk fyrireikaðu seg til kreppustøður undir kalda krígnum í mun til í dag?

Í hesum skeiðin er føroyski tjóðbúnin í miðdeplinum: Hvussu ber til, at búnin framvegis hevur týdning eftir 100 árum? Hvussu kann fortíðin koma til sjóndar gjøgnum klæði? Hvussu ber til at miðla søgu gjøgnum ein klædnalut, sum føroyingar onkursvegna hava megnað at gerast nýmótans, men hinvegin framvegis er ógvuliga siðbundin?

Í fleiri norðurlondum hevur tað seinastu árini verið stórur vøkstur í framleiðsluni av alifiski. Hetta hevur elvt til munandi búskaparvøkstur. Samstundis kann hetta slag av framleiðslu vera orsøk til umfatandi umhvørvisárin, serliga á vatnumhvørvið, sum kann føra til miss í lívfrøðiliga margfeldinum av vatnlívverum.